Home

Lieve Lars,

Heel lang heb ik niet meer naar je durven te schrijven. Bang dat door naar jou te schrijven, ik de rouw liet stagneren. Dat ik daardoor niet meer verder kon. Dat ik je moest loslaten. Maar ik kan je niet loslaten. Emma wilde vanavond voorgelezen worden uit het boek: ‘een boom vol herinneringen’. Ze heeft het boek uit de boekenkast gepakt en het knuffelvosje uit de knuffelmand gezocht. Ik heb haar daaruit voorgelezen, geprobeerd om dit zonder brok in mijn keel te doen. Na het voorlezen heb ik haar gevraagd welke herinnering zij aan jou had, waar ze blij van werd. Met een grote glimlach antwoordde ze: “dat je altijd zo ondeugend was”. Ik vroeg haar ook wanneer ze aan jou dacht. Dat was wanneer ze dichtbij je was. Toen ik vroeg wanneer ze dan dichtbij jou was, zei ze wanneer ze op de kamer van papa en mama slaapt, want jij bent daar ook. Wij houden van je lieverd. Ik zal weer vaker naar je schrijven. Ik moet ‘‘s avonds en ‘‘s nachts zo vaak huilen, terwijl ik weet dat ik mijn verdriet zou moeten delen. Ik weet alleen niet hoe.

Dikke dikke knuffel van mama!

Lieve dappere Lars, buikvliesontsteking, luchtbellen in je darmwand. Zoveel zorgen. Zoveel pijn. Vandaag is het de eerste Kerstdag, zonder jou. Morgen is Marcel jarig. Morgen is ook de dag dat we hoorden dat je te ziek was. Dat de behandeling gestopt moest worden. In gedachten ben je bij ons. We gaan met jou in ons hart verder. Het is een stille Kerst. Maar we zijn zo trots op jou, op de kracht en de liefde die je ons geleerd hebt. De Liefde en de kracht die je ons geleerd hebt, liefde die dieper en verder gaat dan voor te stellen is. We zijn trots op je zusjes. Ze doen het goed. En samen vieren we Kerst en denken we aan jou. Aan je grapjes, je kracht en ondeugende oogjes. Je hebt nu rust. Geen pijn en verdriet meer.

Lieve Lars, sinds gisteren hebben we drie nieuwe huisdieren. Het zijn guppies. Één mannetje en twee vrouwtjes. Papa heeft het aquarium in orde gemaakt. Weet je nog? Het aquarium waar we meneer en mevrouw goudvis in hadden? Wat vonden jullie het altijd leuk om met je neus tegen het aquarium aan te staan. En de goudvissen eten te geven. Nu hebben we dus guppies. We moeten ze nog een naam geven. Het is fijn dat de guppies er zijn. Het brengt weer wat leven in de woonkamer. Dikke knuffel van mama! ❤️

Lieve Lars, papa en mama zijn in jouw kamertje in het Maxima Centrum. Jouw kamertje waar je een jaar lang gewoond hebt. Waar je KanjerKetting boven je bed hing. Je bloemenslinger van de kinderen uit je klas voor het raam hing. En al je tekeningen van de ziekenhuistekenaar aan het magneetbord geplakt waren. Wat is het verdrietig lieverd. We kunnen jou zo weer hier in je bed voorstellen. Jij met je grapjes. Je kleine lijfje onder het gestreepte dekbed. Je iPad als schild voor alle dokters en verpleegsters. Want wat was je steeds bang dat ze vervelende handelingen bij je moesten doen. Mama ziet nog zo waar ze de maaghevelzak en katheterzak aan je bed vast maakten. Papa ziet de electriciteitsnoertjes onder je bed. Er is weinig veranderd. Er zijn een paar muurhaakjes bijgekomen en een stootbord achter het bed. De muren zijn allemaal gewit. Het tape waarmee een verpleegster een ballon voor je aan het plafond heeft gehangen is niet meer zichtbaar. Papa en mama zijn hier om je mee naar huis te nemen lieve schat. Nog steeds woon je in mama’s hoofd in Utrecht. Hier in je veilige kamertje, waar papa en mama altijd bij je waren. Maar het kamertje is nu leeg lieverd. Ik moet je mee naar huis gaan nemen. Je hebt zo hard gevochten. Ik moet leren dat we je niet meer beter kunnen maken. Dat we je nooit meer vast kunnen houden. Dat we niet meer bij je mogen zijn. Als we hier straks de deur uitgaan, moeten we je meenemen lieverd. Je mag met ons mee naar huis. Je hebt genoeg gestreden. Je hoort bij ons, voor altijd. Voor altijd in ons hart. Niet meer hier in het Maxima Centrum. Jij mag nu rusten, ook al vindt mama het nog steeds te moeilijk om te geloven dat je echt bij ons vandaan bent.

Lieve Lars,

Het is nu echt december. De hele maand november heb ik gehoopt dat december nooit zou komen. Maar uiteindelijk is december dan toch gekomen. Het betekent dat we jou dan al bijna een jaar missen. Een heel jaar lieve Lars Een heel oneerlijk jaar. Het zou niet mogen. Jij zou gewoon bij ons moeten zijn. Wat is het stil en leeg zonder jou. Vanavond mogen Emma en Lieke hun schoen zetten. We doen zo ons best. Maar het is niet zoals het zijn moet. Het doet zoveel pijn. Het blijft zo oneerlijk. Ik wil alleen maar kunnen toveren. Toveren dat jij weer bij ons bent. Ik mis je lieve schat. Heel veel kusjes van mama! ❤️

Lieve Lars, vandaag heeft Lieke een jongen uit haar klas mee naar huis genomen. Zijn moeder moest vandaag werken en hij heeft net zoals Lieke en Emma vandaag schaatsles. Hij mag met ons meerijden. Lieke laat bij binnenkomst al jouw spulletjes aan hem zien. Je kanjerketting, je speelgoed…. Het vriendje heeft er alle aandacht voor. Mijn hart smolt. Wat fijn en lief dat hij zoveel aandacht voor jou en Lieke heeft. En wat fijn dat jij het eerste bent dat Lieke aan haar klasgenootje laat zien. Ik merk dat ik me niet goed raad weet met de nieuwe situatie. Ik ben gewend dat de buurjongens op bezoek zijn. In mijn hoofd vergelijk ik de jongens wel eens met jou, maar de buurjongens ben ik gewend…. ze hebben voor mij een eigen ik… ik zoek jou niet in de buurjongens. Maar het vriendje van Lieke is nieuw, is groter. Ik bekijk zijn jas, zijn schooltas, zijn stoere sneakers. Zou ik die ook allemaal voor jou hebben gekocht? Ik hoor het vriendje van Lieke al een paar keer zeggen dat hij weer naar buiten wil. Springen op de trampoline. Net als jou lieverd… Heel even, voor een paar uurtjes kan ik proberen te voelen dat jij er weer bent. Zitten er straks drie kinderen op de achterbank naar schaatsles. Was jij maar echt dat derde kind. Ik mis je lieverd. Meer dan ik je ooit nog zeggen kan. Hele dikke knuffel lieve schat! Mama houdt zo ontzettend veel van jou!

Lieve Lars, het is vandaag Sint Maarten. Er hangen thuis geen drie lampions voor het raam te schitteren. Er is veel verdriet lieverd. Emma heeft dit jaar een dino gemaakt. Ze denkt zoveel aan je lieve schat. Maandag heeft ze haar noorderplantsoenloopmedailles op school op jouw tafeltje gelegd. Ze wil ze daar bij jou houden. Vanavond mag ze langs de deuren. En ik weet niet hoe het moet lieverd. Ik kan niet al die blije verwachtingsvolle kindjes voor de deur zien staan. Jij zou daar moeten staan schat, met een dino lampion, verwachtingsvol kijkend of je een zakje haribo beertjes krijgt. Ik wil je zo graag kunnen aanraken en knuffelen. Met je lachen en gek doen. Kon je nog maar bij me op schoot zitten. Mocht ik je nog maar even voorlezen. Ik zou nog duizenden rondjes je rolstoel door het ziekenhuis willen duwen. Het spijt me lieverd, voor alles wat er met je gebeurd is 😭😭😭. Het spijt me heel erg!!!

Lieve schat, ik blijf me vandaag maar afvragen hoe je nu zou zijn. Lieke en Emma hadden beiden een vriendinnetje bij ons thuis te spelen. Het blijft maar in mijn hoofd malen: zou je meegespeeld hebben met hun spel: vadertje en moedertje? Ik denk het wel. Zou je meegedaan hebben met just dance? Ik denk dat je daar ook aan meegedaan zou hebben. En zou je de boel verstoord hebben? Dat denk ik ook. Ik vind het zo moeilijk lieverd. Ik heb je al twee jaar niet meer gezond en sterk gezien. Ik begin het moeilijk te vinden om me in te beelden hoe je nu tussen de meisjes zou staan. Wat zou ik met je haar hebben gedaan? Kort geschoren met een kuifje? Of wat langer? Zou het nog mooi blond zijn? En zou je in stoere spijkerbroeken rondlopen? Wist ik het maar lieverd. Op het moment dat ik dit naar je schrijf, zijn we het Sinterklaasjournaal aan het kijken. Ook daar zijn zulke gemengde gevoelens. Doet het me zoveel verdriet dat je er de laatste keer niet meer van hebt kunnen genieten. Lieverd wat was je ziek. Ik had het zo graag van je overgenomen. En dan breekt hier nu thuis, de Sinterklaastijd aan. En ik wil het niet gezellig maken. Ik wil de pietenpakjes niet van zolder halen. De magnetische pietjes die overal aan vast kunnen hangen. Ik weet dat ik het moet doen voor je lieve zusjes. Maar niet vanavond. Nog niet… ik kan het nog niet lieverd. Ik wil jou gewoon terug. Ik wil je kunnen knuffelen. Ik wil door je haren kunnen strijken. Ik wil je verwachtingsvolle gezichtje kunnen zien als we samen naar het Sinterklaasjournaal kijken.

Lieve Lars, Emma heeft vandaag meegedaan met de Noorderplantsoenloop. Twee jaar geleden liepen jullie nog met zijn drieën. Ik zie je nog zo gaan. Wat was je trots. En terecht. We wisten niet dat je zo ziek was. En jij liet je niet kennen. Wat een kracht had je en wat was je dapper. Mama wil je zo graag vast kunnen houden, zodat ze tegen je kan zeggen dat ze trots op je is. Lieve, lieve Lars, ik ben heel erg trots op je. Wij allemaal! En we houden ontzettend veel van je. Je bent de allerbeste zoon die we ons maar konden wensen. Hele dikke kus, lieverd! 😘

Lieve Lars, je (ver)jaardag is geweest. Maar dat had je vast wel gezien. Wat deed het pijn om bellenblaasbellen naar je te blazen. In plaats van je echt te kunnen knuffelen. Er gingen gelukkig wel heel veel bellen de lucht in. Iedereen blies zoveel mooie bellen naar je. Mama had een pop-it regenboog voor Emma gekocht. En voor jou een dino pop-it. Emma was vanavond verdrietig, Want jij hebt nog nooit een pop-it gezien. Dat vond ze heel erg. Ze vertelde dat ze voor je ging bidden voor Sinterklaas. Ik vroeg haar wat ze dan wilde bidden. Daar moest ze nog even over nadenken. Dat wist ze nog niet zo goed. Het is allemaal zo moeilijk te bevatten lieverd. Voor papa en mama en ook voor Lieke en Emma. We kunnen het maar niet begrijpen dat we je echt kwijt zijn. We willen het zo graag anders. En ik snap Emma wel dat ze niet weet wat ze aan Sinterklaas voor je moet vragen. Ze wil namelijk gewoon jou terug hebben. Haar allerliefste broertje. We houden zo ontzettend veel je lieverd! 😘

Lieve Lars, vanochtend hadden we een afspraak bij de kapper. Lieke, Emma, papa en mama. Het hele gezin…. Maar dan huil ik van binnen alweer. Want het is het hele gezin voor vandaag. Het is het zichtbare gezin. Maar niet ons onzichtbare gezin. Niet ons gezin van vijf, zoals ik bij alles nog steeds denk… we zijn met vijf… Maar jij bent mee naar de kapper hoor. Je vond de kapper leuk. Ik heb geprobeerd om de foto te vinden die volgens mij op oudejaarsdag is gemaakt. Vlak voor sluitingstijd besloot ik dat jullie haren nog geknipt moesten worden. We konden dit in Paddepoel laten doen. Dat was fijn, want hier knippen ze altijd goed. Er werd een heel stoer kapsel bij je gemaakt. De zijkanten en achterkant heel kort en bovenop met wax een Kuifje. Je wilde toen je klaar was groene sterren in het haar. Wat zag je er stoer uit. En wat was je trots. Vandaag mocht er een jongetje op de autostoel van de kapper zitten. Je zou er nu te oud voor zijn. Maar mama voelde een enorme steek van jaloezie. Waarom mocht je niet meer bij ons blijven. Waarom overlijden er kindjes. Mama kan dat niet verdragen. In gedachten ben ik vaak bij jou lieverd. Zo zijn we toch nog samen. Dikke kus, mama 😘

Lieve Lars, wat ben ik trots op je zusjes. Vandaag zijn ze alleen naar de knutselclub geweest. En vanmiddag hebben ze ruim 8 km gewandeld door de bossen zonder te klagen. Emma en Lieke willen nog steeds alles voor mama en papa te doen, wat mama en papa blij maakt. Emma vertelde onderweg dat ze niet zou zeuren als ze van ons ver moet lopen. Dat ze dat dan gewoon doet. Dat ze wel zeurt als ze om jou huilt. Lieverd, ik heb haar uitgelegd dat ze altijd om jou mag huilen en dat we dat geen zeuren vinden. Na de wandeling hadden ze zelfs nog genoeg energie over om in een speeltuin te spelen en uit eten te gaan. Vanavond heeft Emma nog een half uur meegedanst met de kinderdisco. En dan willen Lieke en Emma vanavond ook nog meewandelen met een Halloween tocht. Lieve Lars, je zusjes worden groot en worden net zo sterk als jou!

Dikke kus, van mama! 😘

Het is de tweede, eigenlijk al derde dag van de vakantie. Ik denk steeds vaker aan jou, aan de periode voordat je ziek werd. Dat is fijn, mijn lieve, blonde, blije jongetje. ik probeer me voor te stellen hoe je nu bij ons aan tafel zou zitten. Met de meisjes mee zou rennen naar de knutselclub. En achter papa’s benen zou hangen bij de kinderdisco. Gisteren draaiden ze het liedje van: de olifant heeft de dikste billen van het hele land. Dan belanden mijn gedachten toch weer snel in het Máxima Centrum. De muziekkids waar je zo graag heen ging. Je vond het fijn als ze van de olifant voor je zongen. Zelf zong je graag: olifantje in het bos, laat je mama toch niet los. Ik heb je laten gaan lieverd, het spijt me zo erg!!! Ik weet niet waarom het noodlot zo hard moest toeslaan. Waarom we je niet konden redden. Waarom dit moest gebeuren. Ik zie je rennen over de camping in Zeeland. En fietsen, snel naar voren op de camping, om naar het zwembad of de knutselclub te gaan. Je vond het allemaal mooi. Je was met alles blij. Ik vind het fijn dat ik je weer kan herinneren met je blonde haartjes. Maar je zou nu gewoon bij Lieke en Emma moeten zijn! Ik hou van je lieve schat! ❤️

Lieve Lars, het voelt zwaar om een bericht te schrijven. Ik voel me schuldig. We zijn op vakantie in de Veluwe. Het was zo hard nodig lieve Lars. We moeten op een andere manier verder. We hebben een huisje op EuroParcs in Nunspeet. Het is een mooi park. Toen ik gisteren je foto neerzette, scheen de zon erop. Daar was ik blij mee. De zon die jouw gezichtje verwarmde. Emma mist je heel erg. Ze moest vanochtend bij het ontbijt opnieuw hard huilen. Ze wil graag dat je weer bij haar bent. Kon dat maar lieverd. Konden we maar weer met je lachen, genieten van je ondeugende grapjes en je drukte. Wat zou ik je graag bij ons willen hebben. Vandaag gaan we naar een dag voor sterrenbroertjes en sterrenzusjes in Lijnden van Stichting nooit Voorbij. Emma en Lieke mogen daar gaan knutselen. Er zullen meer gezinnen zijn die een kindje verloren hebben. Ik heb moeten wennen aan de naam: Nooit Voorbij. Maar eigenlijk is het een hele mooie naam. Want alle overleden kindjes zijn NOOIT VOORBIJ. Jij bent nooit voorbij lieverd. Je hoort bij ons en we houden van je! We moeten leren dat we je niet meer bij ons terug kunnen krijgen en dat vindt mama nog steeds een onmogelijke opgave. Ik hou van je lieve schat! Jij bent mijn lieve kleine jongen, voor altijd! ❤️❤️❤️

Lieve Lars, we gaan steeds meer richting Sinterklaastijd. Daar hoort natuurlijk ook het grote speelgoedboek bij. Wat vond jij het boek in het ziekenhuis mooi. In eerste instantie zocht je heel gericht uit wat je graag wilde vragen. Later moesten we bij alles je naam zetten. Want jij vond alles mooi en wilde alles wel hebben. Emma heeft vanochtend het speelgoedboek van dit jaar bekeken. Maar niet voor zichzelf lieverd. Ze zocht speelgoed voor jou uit. Ze wist zeker dat je het spiderman masker wel wilde hebben. Lieverd, ik zou je zo graag weer bij ons willen hebben. En samen met jou en je zusjes verlanglijstjes voor Sinterklaas willen maken. Ik hou van je lieve schat! ❤️

Lieve Lars,

Ik heb lang getwijfeld of ik dit zou typen. Waarschijnlijk omdat het gek klinkt, omdat het raar is en natuurlijk niet kan. Maar het was zo mooi en tegelijkertijd ook zo verdrietig dat ik weet dat we nooit meer samen kunnen zijn, dat ik je het toch maar vertel. Een tijdje geleden werd ik wakker. En ik twijfelde enorm of dit echt was, wat ik had gedroomd. Maar ik weet wel zeker dat ik het gedroomd heb. We waren weer samen in het WKZ, op de IC. Jij zat met je dekentje bij me op schoot en kreeg borstvoeding van me. Heel gek natuurlijk, want we hebben samen al heel vroeg afscheid moeten nemen van de borstvoeding. Je groeide veel te weinig, viel af en spuugde teveel. We wisten niet hoeveel je dronk, dus kreeg je op een gegeven moment kunstvoeding erbij. Maar in mijn droom lag je bij me aan de borst. Vijf jaar, en zo ontzettend ziek. Maar het voelde zo warm lieve Lars, jij weer dicht tegen me aan. We waren voor heel even samen. En ik beschermde je. Het was warm en intiem. Wat zou ik je zo graag nog warmte en bescherming willen bieden lieverd. Ik hoop dat je snel weer in mijn dromen terug komt. Ik hou van je lieve schat! Voor altijd!!! 😘😘😘

Lieve Lars, vandaag liepen er weer heel veel tranen over mijn wangen. Wat mis ik jou lieverd. Vandaag hebben we spinazie gegeten. Jouw lievelingseten. Lieke wilde zelfs twee keer een bord vol. Ik blijf maar denken, kon ik de tijd maar terug draaien. Hoe kan het toch dat dit allemaal gebeurd is. Dat we je kwijt zijn. Dit is zo oneerlijk lieverd. Je was zo’n lief jongetje. Je was ons jongetje. Had ik je maar kunnen vertellen wat er ging gebeuren, dat je ons dappere ventje bent en dat ik altijd van je zal blijven houden. Ik hou van je lieve schat! ❤️

Lieve Lars, vanochtend was het duidelijk dat de herfst toch echt begint. Het was koud toen in Emma naar school bracht. Lieke mocht vandaag zelf gaan. Dus we hebben thuis elkaar al een kusje gegeven. Ik probeer me steeds voor te stellen hoe jij de kou zou vinden. In gedachten ben jij ook mee naar school. Probeer ik me voor te stellen dat er twee kinderen naast me lopen ipv alleen Emma. En probeer ik zelfs jouw gezichtje in het gezicht van Emma te herkennen. Ik hou van je lieve schat en je wandelt altijd met me mee ❤️❤️❤️.

Lieve Lars, vandaag een jaar geleden werd ik door papa gebeld. Je moest naar de IC. Je had het zwaar en moeilijk. De foto van een jaar geleden is zo moeilijk om te zien. Je was zo ziek lieverd. Vandaag tikt de klok maar langzaam. Ben ik de tijd aan het aftellen naar het moment dat ik vorig jaar snel terug naar Utrecht reed. Gisterenavond is papa’s sok stuk gegaan. Één van de sokken die je samen met Lieke en Emma voor papa hebt gekocht. Ze mogen ook wel stuk zijn nu, want het feit dat jij ze uitgezocht hebt, betekent dat ze al meer dan drie jaar oud zijn. Papa heeft ze vaak en met veel liefde gedragen. Ik zie ons nog zo in de Hema staan. Ik denk dat jij en Emma twee jaar oud waren en Lieke vier. Wat vonden jullie het mooi dat jullie zelf de sokken als cadeau voor papa mochten uitzoeken. Mooie blauwe sokken, sokken met Hollandse huisjes, streepjes sokken. Jullie deden zo je best. Het besef dat ik dit nooit meer met jou kan doen deed pijn. Maar tegelijkertijd was ik zo dankbaar dat deze herinnering terug kwam bij het zien bij de kapotte sok. Ik schrijf het je nu meteen, zodat ik het beeld voor altijd kan blijven vasthouden. Lieve schat, we houden van je! 😘

Lieve Lars, Emma mag vanmiddag twee nachtjes gaan logeren bij tante Ineke. Vanochtend kroop ze om zes uur bij ons in bed. Ineens zei ze : “Mama, weet je hoe ik aan Lars kan denken als ik bij tante Ineke ben? Ik neem gewoon zijn hondje mee!” En trost hield ze jouw knuffelhondje omhoog. Lieve Lars het troost me enorm dat Emma jou zo dicht bij zich houdt. We houden heel veel je! ❤️❤️❤️ Hele dikke kus, mama 😘