Waarom…

Lieve lieve Lars, waarom heb ik geen afscheid van je kunnen nemen. Ik had met je willen praten, met je willen knuffelen. Ik had je oogjes nog willen zien. Waarom is de behandeling meteen gestopt. Waarom hebben wij niet mee mogen beslissen. Waarom moest het meteen op dat moment. Jij was ons kindje. Ze hebben zo weinig uitgelegd. Ze hebben mama niet gebeld dat het zo slecht met je ging. Het spijt me zo lieve schat!! Ik hou zo ontzettend veel van jou! Ik heb je in de steek gelaten, maar ik heb dat nooit gewild. Ik had je moeten beschermen, ik had er moeten zijn. Kon ik maar naar je toe lieverd. Kon ik alles maar terug draaien. Jij veilig bij ons. Ik wil bij je zijn. Ik wil je beschermen en dat heb ik niet gedaan. Ik hou ontzettend veel van jou. Het spijt me zo erg lieverd. Het spijt me dat ik niet genoeg vragen heb gesteld in het gesprek. Ik had bij je moeten blijven. Ik had vragen moeten stellen. Ik had je moeten beschermen. Het spijt me zo ontzettend. Telkens zie ik je weer voor me. Het moment op derde Kerstdag. Het moment dat jij overleed. Het spijt me zo!!!