Lieve Lars,
Ik heb lang getwijfeld of ik dit zou typen. Waarschijnlijk omdat het gek klinkt, omdat het raar is en natuurlijk niet kan. Maar het was zo mooi en tegelijkertijd ook zo verdrietig dat ik weet dat we nooit meer samen kunnen zijn, dat ik je het toch maar vertel. Een tijdje geleden werd ik wakker. En ik twijfelde enorm of dit echt was, wat ik had gedroomd. Maar ik weet wel zeker dat ik het gedroomd heb. We waren weer samen in het WKZ, op de IC. Jij zat met je dekentje bij me op schoot en kreeg borstvoeding van me. Heel gek natuurlijk, want we hebben samen al heel vroeg afscheid moeten nemen van de borstvoeding. Je groeide veel te weinig, viel af en spuugde teveel. We wisten niet hoeveel je dronk, dus kreeg je op een gegeven moment kunstvoeding erbij. Maar in mijn droom lag je bij me aan de borst. Vijf jaar, en zo ontzettend ziek. Maar het voelde zo warm lieve Lars, jij weer dicht tegen me aan. We waren voor heel even samen. En ik beschermde je. Het was warm en intiem. Wat zou ik je zo graag nog warmte en bescherming willen bieden lieverd. Ik hoop dat je snel weer in mijn dromen terug komt. Ik hou van je lieve schat! Voor altijd!!! 😘😘😘
Lars Schaaphok 