Lieve Lars, ik kan alleen maar huilen 😭😭😭. Ik wil je zo graag terug! Het is zo oneerlijk! We deden niks verkeerd. We waren een fijn gezin. En jullie waren hele lieve kinderen. En toen werd je ziek. Mijn lieve jongen. Je was afhankelijk van ons, van de dokters, van de verpleegsters. Alles moest je ondergaan. En je onderging ook alles, maar daarmee maakten we je steeds meer stuk. En toch bleef je lief en dapper en zei je elke avond: hou van jou, mama en papa. Ik mis je Lars, ik wil naar je toe. Het is allemaal niet eerlijk 😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭.

Lieve lieve Lars, waarom heb ik geen afscheid van je kunnen nemen. Ik had met je willen praten, met je willen knuffelen. Ik had je oogjes nog willen zien. Waarom is de behandeling meteen gestopt. Waarom hebben wij niet mee mogen beslissen. Waarom moest het meteen op dat moment. Jij was ons kindje. Ze hebben zo weinig uitgelegd. Ze hebben mama niet gebeld dat het zo slecht met je ging. Het spijt me zo lieve schat!! Ik hou zo ontzettend veel van jou! Ik heb je in de steek gelaten, maar ik heb dat nooit gewild. Ik had je moeten beschermen, ik had er moeten zijn. Kon ik maar naar je toe lieverd. Kon ik alles maar terug draaien. Jij veilig bij ons. Ik wil bij je zijn. Ik wil je beschermen en dat heb ik niet gedaan. Ik hou ontzettend veel van jou. Het spijt me zo erg lieverd. Het spijt me dat ik niet genoeg vragen heb gesteld in het gesprek. Ik had bij je moeten blijven. Ik had vragen moeten stellen. Ik had je moeten beschermen. Het spijt me zo ontzettend. Telkens zie ik je weer voor me. Het moment op derde Kerstdag. Het moment dat jij overleed. Het spijt me zo!!!

Lieve Lars,

Ruim anderhalf jaar geleden had ik voor jullie een tennisset gekocht. Het zou een familiecadeau voor onder de Kerstboom worden. Maar met Kerst lag je in het ziekenhuis. We besloten het cadeau in de kast te laten en jullie alle drie een klein cadeautje te geven. De tennisset zouden we bewaren tot de zomer. Maar ook in de zomer lag jij nog steeds in het ziekenhuis. Papa en mama kwamen om de week even thuis voor Lieke en Emma. Ze zouden niks aan het cadeau hebben en jij zou er dan niet bij zijn. We besloten het cadeau door te schuiven naar Sinterklaas of Kerst. Sinterklaas en Kerst kwamen weer voorbij. Je was zo ontzettend ziek. Het cadeau bleef ook nu in de kast. En dan is er weer een nieuwe zomer. We hebben de tennisset van zolder gehaald. Het moet maar gewoon gebruikt gaan worden. Voor Lieke en Emma is het nog wat moeilijk. Ik denk dat papa en mama maar flink ertegenaan moeten gaan slaan. Wat is het gek lieverd dat we dit soort dingen allemaal zonder jou moeten doen. Zonder jouw enthousiasme, zonder jouw blijdschap. Ik zie je in gedachten heen en weer springen. Je was altijd enthousiast als er iets ging gebeuren. En ja, ook wat baldadig. Ik weet zeker dat je die bal een flinke slag zou willen geven. Hele dikke kus van me lieve schat! 😘

Lieve Lars, het schrijven voor Lutografie vind ik moeilijk. Ik wil heel graag met jou bezig zijn. Maar loop vast op stomme dingen zoals schrijfstijl. Schrijf ik naar jou, naar mezelf, naar een onbekende lezer. En hoeveel of wat schrijf ik. Vannacht nog een keer geprobeerd te schrijven over ons leven samen. En dan moet ik zo huilen lieverd, om de naam die we voor je gekozen hebben, Lars, de gelauwerde, bekroonde, de strijder. Soms denk ik wel eens, hadden we je maar een andere naam gegeven. Want ik heb nooit gewild dat je zo zou moeten vechten. Bij mama in de buik had je het al moeilijk. Ik voelde Emma wel, maar jou niet. Achteraf gezien kon dat ook niet, want je lag klem in een kikkerhouding. Wat was het mooi, fijn en warm, om meteen na de bevalling jou en Emma samen op mij te hebben. Als ik mijn ogen dicht doe, kan ik je warmte weer voelen. Kan ik je weer een kusje geven. Je was zo klein lieve schat. Zo klein. Je hebt zo moeten vechten. Het spijt me zo lieve schat. Ik had je moeten beschermen. Het spijt me!

Lieve Lars, ik heb lang getwijfeld of ik dit zou schrijven. Maar het blijft me bezig houden. Vorige week was er een vlinder in de sportschool. Ik stond op de loopband en de vlinder was vlak naast me. En natuurlijk moet ik dan meteen aan jou denken. Wilde ik dat jij die vlinder was. Dat je naar me toe was gekomen. Natuurlijk weet ik dat dat helemaal niet kan. Maar toch… Ik probeerde de gedachte snel weg te drukken. Want de vlinder was binnen. Hij was niet vrij, de vlinder wist niet de weg naar de open deur te vinden. En ik… ik deed niks. Ik weet niet waarom ik op dit soort momenten verstijf. Waarom heb ik de vlinder niet gered. Wat als jij wel de vlinder was geweest. De volgende dag zaten papa en mama in de tuin. Per toeval kwamen we erachter dat er een zwaluwtje vast hing in de klimop van de buren. Heel onwerkelijk, want hoe kan daar nu een zwaluw in vast komen te zitten. Weer wist ik niet wat ik moest doen. Papa gelukkig wel. Hij is naar de tuin van de buren gegaan en heeft het zwaluwtje los gemaakt. Ik denk dat het twee dagen later was, dat ik weer op de loopband in de sportschool stond. Het was zo raar, maar het leek of dezelfde vlinder weer binnen was of misschien wel nog steeds. Maar nu vloog de vlinder zich klem tussen de schuifdeuren. De mama van Coen was ook in de sportschool. Ik had haar verteld over de steen die je gekregen hebt van het UMCG. Met het papiertje dat jij een steen hebt verlegd. Ze zei dat daar een lied over was. Tijdens het hardlopen heb ik het lied via spotify beluisterd. Lieve schat, jij hebt een steen verlegd. En wat voor steen. Een kei. Het water stroomt nooit meer zoals voorheen. Je hebt me zoveel geleerd. Zoveel liefde gegeven. Je hebt me laten zien wat dapper zijn is en doorgaan en daarbij bleef je lief en vrolijk. Ik vond het moeilijk om de vlinder te zien. Toen we klaar waren met sporten, heb ik tegen de mama van Coen verteld dat er een vlinder binnen klem zat. Ze heeft een bekertje gepakt en heeft daarmee de vlinder gered. Ik was opgelucht. De vlinder was vrij en leefde nog. Maar waarom heb ik de vlinder niet zelf gered. Waarom deed ik niks. En het ontzettend stomme is, dat ik daarna nog een kans heb gehad. Bij de buren zat er nog een zwaluwtje vast. Papa heeft deze ook weer bevrijd. Lieve Lars, vier diertjes in nood. Vier dieren die ik had kunnen helpen. Maar ik heb alleen gekeken. Waarom deed ik niks. En wat als jij wel terug op aarde kunt komen, ook al denk ik dat dat niet kan. Is dat iets waarvan ik helemaal niet weet wat ik denk of geloof. Met alles wil ik je gewoon terug hebben. Had ik je moeten redden. Maar ik heb je niet gered. Ik ben bij je weg gegaan. Het spijt me zo lieverd! Ik heb geprobeerd om het juiste te doen. Maar ik had bij jou moeten blijven. Waarom heb ik je niet kunnen redden. Waarom ben ik niet voor je opgekomen. Je bent alles voor me. Ik hou en hield zoveel van jou! Het spijt me zo!!! Mama houdt echt heel veel van jou lieverd!

Lieve Lars,

Bij Emma is een waterwratje ontstoken geraakt. Hierdoor is er op dat plekje krentenbaard ontstaan. Zelf dacht ze dat ze krentenbol had gekregen… ze kon er zelf ook om lachen, toen ze begrepen had dat ze het verkeerd verstaan had. Vanochtend ben ik even met Emma naar de huisarts geweest. Ze heeft een zalfje gekregen. Hopelijk is het daarmee snel weg. Was je maar hier lieverd. Ik moet zoveel aan je denken. Je mist alles wat hier gebeurd en ik mis jou zo erg. Hele dikke knuffel! Mama

Lieve Lars,

We zijn onderweg naar Bakkeveen. Naar een restaurant en daarna wandelen in het bos. Het is zomer. Emma en Lieke zitten op de achterbank. Emma zegt dat ze graag Kerstmis wil vieren. Ik vertel haar dat we dit jaar er een fijn Kerstfeest van zullen maken. Meteen snijdt de pijn door mijn hart. Bij Emma doet het ook pijn. Ze geeft meteen aan dat het dan zonder jou zal zijn. Dat ze dat niet leuk vindt. Lieke zit er stilletjes bij. Ook zij mist je. We hebben je foto bekeken van jou met de little people Kerstboom. Ze vinden het erg dat de medicijnen je gezicht zo dik maakten. Lieke vertelde dat ze het ook erg vond toen je zo dun was. Wat heb je moeten vechten lieverd. We missen je zo erg en ik durf ook niet te denken aan Kerstmis. Ik mis je hier op de achterbank. Ik mis je lach en je grapjes. Ik mis dat ik je niet meer knuffelen kan. Ik vind het allemaal zo moeilijk lieverd. Kerst is gelukkig nog ver weg. Maar jij bent altijd bij ons lieverd! Altijd! We houden van je lieve schat! 😘

Al de hele ochtend ben je in mijn gedachten. Ben ik zo verdrietig. Ik heb net met Lieke en Emma boodschappen gedaan. Lieke is morgen jarig en vanmiddag komen de buurjongens even een taartje eten. Ze gaan morgen op vakantie. Lieke wilde graag appeltaart. Dus die hebben we gekocht. Vanavond gaat ze met papa een appeltaart voor morgen maken. Lieke houdt niet van slagroomtaart. Jij vond slagroomtaart heerlijk. Je hapte altijd mee van papa’s slagroomtaart en die van tante Ineke. Ik denk zoveel aan het filmpje van vorig jaar. Liekes verjaardag in het ziekenhuis. Een verjaardag die anders had moeten zijn. We maakten er het beste van en wat was jij blij! Als ik nu naar de filmpjes kijk, zie ik hoeveel moeite het je koste om goed te bewegen. Maar je liet niks merken! Het was feest! Lieke was jarig en daar ging jij helemaal voor. Morgen vieren we Liekes 8ste verjaardag. Emma heeft gisteren een cadeau voor Lieke in de winkel uitgezocht. Ik ga vanavond met papa bespreken welk cadeautje Lieke van jou krijgt. Ik denk dat we tegen Lieke zeggen dat ze het horloge van papa, mama en van jou krijgt. Het horloge is namelijk het cadeautje wat ze het allerliefste wil. Het horloge is lichtblauw. Je zou het prachtig gevonden hebben. Lieve schat, help je mee vandaag de slingers op te hangen? Ik had zo graag gewild dat je hier bij ons bent! Hele dikke knuffel van mama!

Lieve Lars, Emma heeft het vandaag de hele dag over de schapenwolkjes die ze ziet. Vanochtend in de trein zei ze al: “mama, ik zie de schapenwolkjes”. Ik dacht toen meteen: “zou ze hierbij aan jou denken? Vast wel.” Emma denkt namelijk heel veel aan jou. Iedereen denkt aan je. Emma heeft me vandaag nog een paar keer op de schapenwolkjes gewezen. Vanmiddag vertelde ze me meer. Ze vroeg of we de mooie schapenwolkjes zagen. Ze vertelde dat ze voor jou ook een mooi schaapje had gemaakt en dat ze die op je kist heeft gelegd. Dat je die van haar hebt meegekregen. Dat klopt lieverd. Je hebt de schaapjes van Lieke en Emma meegekregen. De dominee heeft het verhaal over de heer is mijn herder verteld. Lieve, lieve schat, ik probeer je soms te zoeken, in de wolken, als er vlinders of Libelles zijn… die troost vind ik niet. Maar ik merk aan Emma en de schapenwolkjes dat zij jou ook zoekt. En vooral heel erg mist. Lieke en papa missen jou ook zo ontzettend erg. Je bent in ons hart overal mee. In de trein, in het museum, wandelend bij het laarzenpad… Van het museum en het laarzenpad zal ik een nieuw verhaaltje voor je schrijven. Ik wilde je heel graag even vertellen van Emma. Je lieve zusje. We zijn trots op haar. Ze moet nu zonder jou verder. Maar lieverd, ze gaat niet zonder jou verder. Ze neemt je mee en vertelt ons daar gelukkig vaak over. Een hele dikke kus en knuffel van ons!!!

Lief lief vriendje van me. Lieke kwam net beneden met grote stralende ogen. Ik kreeg een super lieve en enthousiaste kus van haar. Of het een verjaardagskus was of een ik ben blij je te zien kus was, weet ik niet. Er kwam geen uitleg bij. Maar ze is blij. Net zoals jij vorig jaar blij was. Je was zo trots dat mama jarig was. We hebben samen een slagroomtaartje gegeten. Je gaf me zo’n lieve kus! Mama heeft gelukkig de foto’s die papa ervan gemaakt heeft. We gaan vandaag naar de stad met Lieke en Emma. We gaan de Martini toren beklimmen, het forum bekijken en een ijsje eten. Straks na het ontbijt gaan we er heen. Maar ik neem je mee lieverd. Ik zal het jou ook allemaal laten zien. Hele dikke kus! 😘