Lieve Lars,

Al de hele ochtend lopen de tranen over mijn wangen. We gaan op bezoek bij je nieuwe, kleine, lieve neefje. We zijn onderweg naar Maastricht. Emma heeft al 20 keer gevraagd of we er bijna zijn. Op de achterbank zijn de drie kinderstoelen zo pijnlijk zichtbaar. Er is één kinderstoel leeg. Ik blijf jouw lieve koppie voor me zien, de rit op 5 december 2019 naar Utrecht. Je had dorst en bij het tankstation kreeg je fristi van me. Iets wat jullie bijna nooit kregen, maar die ochtend besloot ik fristi voor je te kopen. Nu denk ik gelukkig maar, dat je dat toen hebt mogen drinken. En tegelijkertijd doet het zoveel pijn. Dit had niet jouw laatste keer bij ons in de auto mogen zijn. Jij had ook vandaag bij ons in de auto moeten zitten lieverd. Mijn lieve, dappere jongen. Ik hou van je lieve schat! Ik mis je zo ontzettend!

Lieve Lars,

Vandaag is het weer zo’n dag. Zo’n dag waarbij ik bij alles aan jou denk. Emma die met jouw paraplu naar school liep, omdat het zo hard regende. En dan denk ik aan jouw blije gezichtje, toen je de paraplu kreeg. Na schooltijd zag ik alle blonde jongetjes naar hun moeder rennen. Broertjes en zusjes die elkaar weer opzochten. En wat mis ik jou dan, mijn lieve kleine blonde mannetje. Bij het boodschappen doen voor jouw juffen van de grote Smurf die vanavond op bezoek komen, raak ik de weg helemaal kwijt. Het is zo oneerlijk om koekjes te kopen voor bezoek, omdat je er niet meer bent. Jij had nu gewoon samen met mij bij de Smurf op bezoek gemoeten. En al je gekke grapjes moeten uithalen. Lieke heeft vanmiddag een bioscoop middag bedacht. Ze zijn de film emoties aan het kijken. En elke keer als ik een blik op de tv werp, zie ik jouw emotie poepies 💩. En dan open ik de mail… die begint met een mailtje van kika. Over een meisje die haar bloemenkraal heeft gekregen, wat is het hard om dit zo nu vandaag op de mail te krijgen. Jij had ook de bloemenkraal moeten krijgen lieverd. Je hebt zo hard gestreden. Er is je zoveel aangedaan. Ik hou zo ontzettend veel van je mijn lieve vriendje. Had ik dat nog maar tegen je kunnen zeggen. Mijn lieve, lieve Lars, het is zo oneerlijk allemaal. Ik hou van je lieve schat! 😘😘😘

Lieve Lars,

Het is al eind mei. Vandaag precies 5 maanden geleden dat we je moesten laten gaan. Het is nog steeds niet echt lente en het zomerweer blijft nog steeds weg. Soms hoop ik op wat mooier weer, dan hoop ik dat het allemaal wat makkelijker wordt, als het zonnetje zou schijnen. Maar vaak vind ik het goed dat het zoveel regent. Want mijn hart huilt en de hemel huilt met mij mee. Het is zo oneerlijk allemaal. Ons lieve gezin uit elkaar. Jij hebt zulke heftige dingen moeten meemaken en uiteindelijk kon je lichaampje het niet meer aan 😭😭😭. Je was helemaal op. Het spijt me zo lieve schat dat dit allemaal gebeurd is 😭😭😭. Het spijt me dat ik je niet heb kunnen beschermen. Emma wilde vanochtend graag jouw paraplu mee naar school. De doorzichtige met sterren. Emma weet alles heel precies lieve schat. Ze helpt mama alles weer te herinneren. Ze weet wat van jou was en wat je allemaal deed en zei. Lieve Lars, mijn hart huilt zoveel, ik mis je zo! De hemel huilt gelukkig met me mee. Zo ben je toch een beetje bij me. ik hou van je lieverd.

Lieve Lars,

Emma en Lieke zijn naar school. Ze gaan met veel plezier. Ik weet zeker dat jij het ook heel fijn zou hebben op school. Wat was je blij om in het Máxima Centrum naar school te gaan. In je werkboekje te werken. Je wilde graag de cijfers leren. Je werkte zo precies en nauwkeurig. Lieke en Emma moeten vandaag hun rapport mee naar school nemen, zodat ze gevuld kunnen worden. Jij hebt ook een rapport van het Anker lieverd. Het doet me zoveel verdriet dat die hier thuis blijft liggen. Dat we jou niet meer bij ons hebben en niet meer mogen volgen. Ik weet zeker dat je een rapport zou hebben die veel vrolijkheid, boevigheid, maar ook zeker jouw lieve zachte kant en perfectionisme zou uit stralen. Ik mis je mijn lieve schat. Dikke kus van mama.

Lieve Lars, gisteren werd er aan Lieke gevraagd waarmee ze graag met jou speelde. “Op de trampo”, zei ze. Op dat moment kwam Emma verdrietig bij me. Ze had Liekes antwoord gehoord en fluisterde: “Lieke en Lars speelden ook altijd tweelings, maar ik heb nooit met Lars tweelings gespeeld. En nu kan dat niet meer.” De tranen stonden in haar ogen. Lieve Lars, gisteren kon ik er niet met haar over verder praten. Maar vandaag zal ik zorgen dat ze weet dat jij ontzettend veel van haar hield en dat jij ook heel graag met haar speelde. En dat jullie voor altijd een echte tweeling zijn. Wij houden ontzettend veel van je lieverd!!!

Lieve Lars, Emma vindt het heel erg dat je naar de Hemel bent gegaan. Dat je niet meer vanuit de Hemel bij ons terug kunt komen. Dat wij niet naar de Hemel toe kunnen gaan. Jezus moet nu voor een ander kindje zorgen, zei ze. Wat ze met het laatste precies bedoeld, moet ik straks nog even aan haar vragen. Maar lieverd, we missen je zo. Het is zo oneerlijk!!! Dit had nooit met jou mogen gebeuren. Je was zo lief en hield zo veel van ons. En wij houden zo ontzettend veel van jou. We kunnen niet zonder jou.

Lieve Lars, vanochtend kwam bij het naar school brengen van je zusjes, de gevreesde vraag. Heb je het al een plekje gegeven…. Het startte eigenlijk met de vraag: hoe gaat het met jullie? Ik weet me vaak geen houding te geven bij deze vraag. Vaak antwoord ik: “het gaat wisselend”. Maar dan lijk ik ook te moeten uitleggen wat dan wisselend is. Dat het op sommige dagen beter gaat, gaf kennelijk de aanleiding tot: je hebt het een plekje gegeven? Nee, dat niet, maar zo ‘s ochtends op straat, dit uitleggen aan een ouder die ik eigenlijk niet ken, kan ik niet. De vraag/opmerking deed me pijn. Dit is zoals het kennelijk hoort te zijn. Het een plekje geven, doorgaan met leven, weer vrolijk worden, zoals jij iedere dag van heel veel dingen vrolijk werd. Weet je lieverd, ik weet dat ik het een plekje moet geven, zodat ik door kan gaan. Door voor Lieke, Emma, papa en mezelf. Dat er nu geen oplossingen meer zijn om het op te lossen. Ik kan dit nooit meer ongedaan maken, ook al wil ik dat zo graag. ‘s Nachts denk ik aan Utrecht, stel ik me voor, dat als ik daarheen zou rijden, jij ook weer terug komt. Dat we samen naar je paarden ‘Amerigo’ en ‘o zo snel’ kunnen gaan. Ik wil het zo graag oplossen lieverd, ik wil je zo graag terug.

Lieve Lars, toen jullie klein waren, was ik bang wat er zou gebeuren als jij en Emma, je niet gelijk zouden ontwikkelen. Zouden jullie daar tegenop gewassen zijn… Ik vond het erg belangrijk dat jullie jezelf konden zijn. En was bang dat er, als tweeling, best moeilijke momenten op jullie pad zouden kunnen komen. Want wat als één van jullie twee zou mogen afzwemmen voor het A-diploma en de ander zover nog niet zou zijn. Die angst drukte ik ook altijd weer weg, want het was niet aan de orde en ik hoopte dat jullie voldoende veerkracht zouden hebben als er wel verschillen zouden ontstaan.

Vandaag is Emma super blij het zwembad uitgekomen. Ze heeft haar spetterdiploma gehaald. Ze mocht zelfs even in het diepe zwemmen. Wat is ze trots lieve Lars. En wat zou jij ook trots op haar zijn. Het doet me zoveel pijn dat jij nu niet met haar mee het zwembad uit kunt rennen. Dat je dit niet mee kunt vieren. Dat ik jou nooit meer zo blij mee zal zien rennen. Dat jij mijn kleine waterrat dit allemaal niet mag meemaken.

Ik hou van jou, lieve lieve Lars!

Koningsdag 2019…. De grote verhuisdag… Vanaf vandaag zouden we in Zuidhorn gaan wonen. Een prachtig nieuw huis, we waren zo gelukkig. Als eerste hingen jullie zoals ieder jaar de vlag met papa op. Lieve Lars je hebt hier maar een paar maanden mogen wonen. Je hebt nooit gezien hoe de straat is geworden. Dat we gras hebben gekregen in de voortuin. De beukenhaagjes die nu beginnen te groeien. Het is er allemaal pas gekomen toen jij in het ziekenhuis lag. Zelfs de kast in de woonkamer met de tv ken je niet. Er zijn steeds meer nieuwe huizen die je niet kent. Nieuwe kinderen om mee te spelen, maar zonder jou. Het doet zo’n pijn. Papa heeft vanochtend alleen de vlag opgehangen. Lieke en Emma missen jouw grapjes en drukte. Met jouw uitvaart heeft heeft de straat gevlagd voor jou. Hebben de kinderen en ouders van school een erehaag voor je gemaakt. Dat was heel mooi lieverd. Maar ik zou zo graag willen dat je gewoon hier kon zijn om met al die kinderen te spelen en dat de vlaggen die we vandaag uithangen voor de Koning, vreugdevlaggen zouden zijn. Maar het doet vandaag zoveel pijn lieverd. We missen je zo erg. Het is ook allemaal zo oneerlijk. Jouw hele strijd, al die pijn die je hebt gehad, je moest je zusjes missen en zij jou. Het is zo oneerlijk lieverd! Je was zo gewenst en zo lief!!! Geen enkel kind mag zoiets meemaken. We houden van je schat!